Shkaqet dhe rrugëdaljet
Problemi drogë: shkaqet dhe rrugëdaljet
Duke menduar problemin drogë, reagimi im i parë është hidhërimi majft i madh i cili rrjedh nga konstatimi se si akoma edhe një herë shoqëria nuk lufton për të mirën, por kënaqet duke administruar të keqen; nuk propozon të mirën më të madhe por kufizohet në pakësimin e dëmit (propozime për administrimin e kontrolluar të heroinës, penalizimin e përdorimit të disa drogave, duke i konsideruar ato të “lehta”, ndërsa në realitet nuk janë të tilla…).
Jemi te bindur që jo vetëm beteja kundër drogës është tashmë e humbur, por as nuk duam ta luftojmë atë, të nënshtruar nga humbja, me dëshirë, në dukje për të kufizuar dëmet, por në të vërtetë duke refuzuar kërkesat e larta të politikave shoqërore dhe ndryshimeve kulturore, prej të cilave mund të shpresohet te arrihen rezultate më njerëzore për të gjithë.
Droga ia dorëzon të riun vartësisë, duke e burgosur në të, duke e shkëputur nga marrëdhëniet familjare dhe nga pjesëmarrja në jetën shoqërore dhe e përcjell atë në vdekjen e ngadaltë. Droga është një e keqe, bën gjithmonë keq e vetëm keq, nga ana fizike, psikologjike, shpirtërore, familjare, shoqërore si dhe në aspektin e punës dhe atë kulturor.
Përdorimi i saj minon cilësinë e jetës në të gjitha nivelet.
Shkaqet duhen kërkuar: në krizën e në shpërbërjen familjare, në shqetësimet rinore, në individualizmin dhe indiferencën, në mungesën e punës dhe të mundësive të të rinjve, si dhe në kushtet e një kulture ku lejohet çdo gjë.
Rrugëdaljet janë: politikat sociale serioze, projektet për adoleshentët e të rinjtë, nxitja e kulturës së jetës, të personit, të familjes, kërkimi dhe krijimi i formave të reja pedagogjike duke u nisur nga shkollat… Duhet çliruar njeriu, të nxiten vlerat e jo veset, te ngulmohet e zhvillohet shëndeti në kuptimin më të gjerë të fjalës, dinjteti i qytetarit, të ndihmohet reflektimi personal dhe ai shoqëror, në mënyrë që të ndihmohet pjesëmarrja dhe interesimi në këto fusha.
Droga-Problem shoqëror
Ka një rrezik që vjen nga padija, nga mendjelehtësia dhe nga egoizmi, që na ndalon të kuptojmë kërcënimin që i bëhet vetë jetës sonë dhe asaj të fëmijëve tanë, është një mënyrë të menduari. Është mendësi egocentrike që ushqehet nga privatizmi dhe liberalizmi, individualizmi, komsumizmi, liritë e tepruara, boshllëqet ekzistenciale, vetmia, të shqetësuarit për sende dhe mungesa e marrëdhënieve, rënia e vlerave, padrejtësia, moskokëçarja, degradimi, mbivlerësimi i egër i veseve që shiten si vlera.
Në këtë kuptim droga është fryt i hipokrizisë shoqërore pasi është një e keqe, mikrobet e së cilës vetë shoqëria mbjell me kulturën e boshllëkut, të maskave dhe të idhujve. Dhe i le të bien këto mikrobe në botën afektive të pambrojtur të të rinjve në vend që ti ushqejë sipas kritereve të thjeshtësisë e të solidaritetit që do të garantonin nivelin e një jete më njerëzore për të gjithë.
Pra droga është fryt i miopisë shoqërore, sepse i ka rrënjët në papërgjegjshmërinë, në mungesën e projekteve politike e kulturore dhe është paradoksale, skandaloze dhe imorale që bie në lojëra interesash dhe pushtetesh pa arritur ose pa dashur të dënojë në mënyrë efikase dhe shembullore të korruptuarit dhe korruptuesit.
Përfundim
Problemi dhe “kërcënimi” i krijuar nga droga janë vetëm një presje në krahasim me morinë e problemeve dhe kërcënimeve që bëjnë pjesë në organizimin e jetës individuale dhe shoqërore të zotëruara nga kultura personale, e parasë dhe e tregut, e rehatisë dhe kënaqësisë, e suksesit dhe e afirmimit ose të dukjes individuale dhe trupore të drejtuara nga kriteret aq shumë të përhapura për t’u bërë jo vetëm shkaku i të këqiave shoqërore të mëdha e të vogla; janë burimi më i madh i ndotjes për psikozën e të rinjve që dobësojnë e “sëmurin”, shkatërrojnë mentalitetin e përgjithshëm”, mënyrën e perceptimit të realitetit dhe vetë kuptimin e jetës.
Është cilësia e jetës që duhet rishikuar; është modeli i zhvillimit ai që duhet korrigjuar, meqë, në nivel lokal, kombëtar e ndërkombëtar, është fakt që ky model krijohet nga “të mëdhenjtë” dhe nga “të fortët” për veten e tyre, për përfitimin dhe supermacinë e tyre, duke arritur të prodhojnë, fshehin, përjashtojnë një masë “të vegjëlish”, “të dobëtish”, “të varfërish”.
Shoqëria nuk do të shpëtojë as nga e keqja e drogës dhe as nga të këqijat më të rënda shprehje e të cilave është droga, pa një revolucion kulturor, të përgjithshëm e të vazhdueshëm, që besimtarët e quajnë “kthesë” dhe që për të gjithë është ndërgjegjësimi për vlerat e jetës; pranimi i realitetit e njëkohësisht luftë për ta shndërruar atë në të mirë të të gjithëve duke u nisur nga më të fundit; ndjenja e personalitetit, e mbështetjes dhe mbrojtjes së familjes; edukimi qytetar, angazhimi etik, pasioni për të mirën e përbashkët, nismat shoqërore, kooperimi; politika që nuk kufizohen me ekzistuesen, por që dinë të projektojnë e të ndërtojnë të ardhmen.
Si përfundim është e nevojshme të luftohet “droga-substancë”, duke luftuar dhe mundur “drogën-mentalitet”, të ndryshohet cilësia e jetës, të organizohet dhe të realizohet shpresa e përbashkët.
Atë Mario Marafioti
Themelues i Komunitetit Emanuel